Jak zaplanować wejście do domu (poradnik z projektem)

Strefa wejściowa do budynku jednorodzinnego – na pierwszy rzut oka to banał: furtka, chodnik, czasem schodki. Ma umożliwić wygodne dojście do budynku. Już w tej odpowiedzi tkwi niewielka pułapka zawarta w słowie „wygodne”. Bo wygodne to znaczy jakie? I czy na pewno jest to jedyna rola strefy wejściowej?

Rola głównego ciągu komunikacyjnego, łączącego wejście do budynku z przestrzenią publiczną, nie ulega wątpliwości. Ale właśnie z faktu łączenia strefy całkowicie prywatnej, jaką jest wnętrze budynku z dostępną dla wszystkich przestrzenią ulicy, wynikają dwie kolejne funkcje: informacyjna oraz związana z zapewnieniem bezpieczeństwa.

Jaka nawierzchnia i dlaczego

Dojście do budynku ma być łatwe do znalezienia z ulicy i czytelnie wskazywać kierunek, w którym powinni udać się goście, aby wygodnie trafić do głównego wejścia. Oczywiście, przy małej działce i budynku usytuowanym blisko jej frontu, znaczną część tej funkcji przejmuje architektura domu. Jednak przy nieco większej działce, obsadzonej wysoką zielenią lub też przy budynku przesuniętym ku jej tyłowi – informacyjna rola dojścia zyskuje na znaczeniu.

Ścieżka stanowiąca główne dojście do budynku powinna wyraźnie wskazać kierunek i nie powinna zbytnio meandrować – w przeciwieństwie do ścieżek ogrodowych, służących raczej spacerom – główną rolą ścieżki wejściowej jest zapewnienie szybkiej i wygodnej komunikacji. Wygoda ma w tym przypadku kilka aspektów. Szybkość przemieszczania to jeden z nich, bo kiedy pada deszcz, a my niesiemy ciężkie zakupy nie marzymy o krętym chodniku.

Istotna jest również szerokość ścieżki i materiał, z którego ją wykonano. Ścieżka musi umożliwiać wygodne przejście, nie może więc być zbyt wąska. Szerokością absolutnie minimalną jest 120 cm, wygodną natomiast – 150 cm.

Co do nawierzchni, to powinna być gładka na tyle, aby możliwe było wygodne przejście z wózkiem, o lasce lub przeprowadzenie roweru, a zimą łatwe odśnieżenie. Wskazane byłyby więc w tym wypadku nawierzchnie z kostki płukanej lub gładkiej (możliwie dużej), aby zminimalizować ilość fug.

Trzeba pamiętać, że z dojścia do budynku będziemy korzystać o różnych porach dnia i nocy. Ważne jest zatem oświetlenie. Wiąże się to także z bezpieczeństwem, prze które rozumiemy łatwą możliwość kontroli osób wchodzących na działkę. Warto zatem oświetlić postacie wchodzących, zwłaszcza w rejonie furtki i drzwi do budynku.

Dobrze również zaprojektować chodnik tak, aby można go było w całości kontrolować z wnętrza domu. W dobie powszechnie dostępnych wideodomofonów ogromnym wsparciem będzie elektronika, czasem jednak warto móc zwyczajnie i odrobinę staromodnie spojrzeć przez okno na furtkę.

Estetyka też jest ważna

Istotna jest również lokalizacja i wielkość furtki. Nie powinna ona stanowić „wąskiego gardła” całej komunikacji. Nie ma konieczności mijania się w przejściu, więc nie ma również potrzeby zapewniania 150 cm szerokości w świetle przejścia. Należy jednak pamiętać, że może trzeba będzie wprowadzić tamtędy wózek czy wnieść duży pakunek. Stąd szerokość 120 cm wydaje się komfortowa, za wymiar minimalny natomiast należy przyjąć 100 cm.

Jeśli furtka znajduje się przy wąskim i uczęszczanym chodniku, albo wręcz przy ulicy bez chodnika, warto cofnąć ją lekko od linii ogrodzenia, aby stworzyć gościom miejsce na wygodne czekanie aż gospodarz podejdzie do domofonu.

Pozostają jeszcze względy estetyczne. Najistotniejsze jest uzyskanie spójnej kompozycji – zarówno w skali architektonicznej, czyli architektury budynku i zagospodarowania działki, jak i urbanistycznej, czyli ulicy, osiedla czy nawet miejscowości. W obu skalach duże znaczenie ma dobór kostki. Zarówno jej kolor, format, jak i faktura stanowią istotne elementy mogące wpłynąć na ostateczny efekt. W końcu nawet najlepiej zaprojektowany dom zepsuć można detalami zagospodarowania działki, a z drugiej strony – nawet fantastyczna i spójna kompozycja całej działki wyglądać może jak kwiatek u kożucha, jeśli nie będzie przystawać do sąsiedztwa.

 

Strefa wejściowa na schemacie. Zakładamy, że lokalizacja furtki jest stała i niezależna od inwestora:

1. Wejście do budynku
2. Furtka cofnięta od linii ogrodzenia.
3. Oświetlenie okolic furtki
4. Oświetlenie ścieżki
5. Oświetlenie strefy wejściowej do budynku (oczywiście w większości wypadków będzie to lampa na ścianie budynku, ale ona nie wygląda tak dobrze na grafice)
6. Stała szerokość ścieżki wynosząca około 150cm
7. Najkrótsza możliwa linia przebiegu ścieżki. Takie rozwiązanie daje również jeden dodatkowy efekt – ułatwia obserwację dojścia z okna budynku. Jednocześnie wchodzący od samej furtki wie, gdzie ma się spodziewać wejścia do budynku, mimo, iż samego wejścia nie widzi.

Więcej na: http://kostkabrukowa.buszrem.pl/projektowanie/poradniki/